ciąg dalszy synchroniczności w kolejnej odsłonie pełnego znaczenia przypadku, z metodą I Ching, na mocnym przykładzie warszawskiego samospalenia, w osobisto-uniwersalnej perspektywie tzn. jak bliskie jest nam to, co się dzieje.

W drodze do obozu obrońców, w przeddzień samospalenia (18 października) zatrzymałem się w Krakowie, u przyjaciela Maćka, który ostatnio wydał poczytną książkę (patrz: Przyducha). Nie powiem, bym dotarł do niego w najlepszej formie, co może potwierdzić. Po intensywnym sezonie działań, w czasie którego wystrzelony zostałem na orbitę okołoziemską (czytaj: teoria Gai :) czułem się jakbym z tej orbity nie mógł wrócić i spocząć gdzieś na twardym gruncie.
 Skończyły się podróże po kraju i zagranicy, konferencje, spotkania, festiwale i warsztaty… Ogromna wymiana wiedzy, aż po nadmiar doświadczeń i nowych znajomości, bardzo ciekawych swoją drogą.. by nie zrzucać z siebie odpowiedzialności zaniedbania kilku spraw i relacji, nie chcę pisać „z powodu których” znalazłem się na jesieni i w nadchodzącej zimie znowu bez widoku na dom. Bez tragedii, bo to stan przecież normalny w sytuacji braku stałego miejsca zamieszkania, które przecież z drugiej, lepszej strony zwane jest dumnie nomadyzmem :)

W zeszłym roku w podobnych okolicznościach, kiedy zbliżała się zima a ja nadal mieszkałem w domku w ogrodzie, koleżanka Lena oddała mi do dyspozycji eleganckie mieszkanie, za co jej w tym miejscu po raz kolejny dziękuję, bo mogłem przygotować i przeprowadzić zimowy kurs objazdowy po miastach. To była duża akcja permapropagandy :-) przewinęło się ponad 200 osób, setka regularnie.. potem była seria warsztatów projektowania, a teraz do Puszczy – zdecydowałem zanim dotarło do mnie, co na ten temat ma do powiedzenia Wyrocznia.
 — Jedź – potwierdził Maciek – z racji twojej działalności powinieneś.
 — Niech tak będzie – rzuciłem monety i narysowałem pierwszą linię heksagramu: ciągła..

I Ching, starożytna chińska Wyrocznia. Konsultuję się z nią w sytuacjach, kiedy nie wiem dokąd i jak, czy w ogóle w rozterce i w każdej innej niejasności. Lubię bo jest obiektywna i nie ma w niej ryzyka manipulacji: rzucam monetami, rysuję heksagram i czytam odpowiedź z Księgi Przemian, którą oczywiście należy zinterpretować. Nie ma w tym żadnego „czary-mary”, to prosta i uporządkowana metoda integrowania irracjonalnego wymiaru Wszechświata, otwarcia na Nieznane, na wskazówki i podpowiedzi Uniwersalnej Świadomości, wyrażone w pięknym w symboliczno-onirycznym przekazie :-) I Ching to również świetna metoda duchowego samorozwoju, autopsychoterapi a także znajdowania Drogi ^1)↓ (jeśli jesteście zainteresowani warsztatami, można zorganizować ;)
 ..tak więc w poszukiwaniu wskazówki i jako komentarz do rzeczywistości poprosiłem Wyrocznię o wypowiedź i rzuciłem monetami w obecności Maćka (sześć razy) aż powstał heksagram z dwoma liniami przejścia. Numer 30 czyli Fire (I Ching czytam po angielsku).

To co powiedziała Wyrocznia było jak zwykle bardzo ciekawe, na temat i głęboko zastanawiające..

— Hm… – zamruczał pod nosem Diogenes Kot. – Niezłe podsumowanie moich ostatnich dokonań.. – i głośniej w stronę Maćka – An excitable and restless man consumes himself like a meteor.. Restless jak meteor, pasuje! Jadę do Puszczy. Przypnę się do harvestera i spalę! Niezły koniec ekoagitacji! TAK! – wykrzyknął, aż się wzdrygnąłem. Co za pomysł przyszedł mu do głowy? Może wypłynął z recenzji „Przyduchy”, która porównana w niej została do nowej Małej Apokalipsy?
 — Nic byś nie osiągnął – powiedział Maciek – zrobili by z Ciebie cierpiącego na depresję wariata. Czytaj dalej…

Sześć na pozycji piątej:
„Here the zenith of life has been reached. Were there no warning one would at this point consume oneself like a flame. Instead, understanding the vanity of all things, one may put aside hope and fear, and sigh and lament: if one is intent on retaining his/her clarity of mind, good fortune will come from this grief. For here we are dealing not with a passing mood but with a real change of heart.”

Kocham I Ching za wiecznie pozytywny przekaz, chociaż nie zawsze klarowny. Warto nad nim pomedytować, poczytać spokojnie, przespać się, dać czas podświadomości na głębsze przetrawienie symboliki i rano wrócić do tekstu jeszcze raz – sugeruje mistrz. Zrobiłem tak delektując się z rana niektórymi frazami niczym przetaczanymi w ustach landrynkami :) i podniesiony na duchu utwierdziłem się w przekonaniu, że naprawdę warto pytać o zdanie Wyrocznię.
 Pożegnałem się z Maćkiem i w drogę do Puszczy z planowanym przystankiem w Warszawie. Po czterech godzinach nieprzerwanej jazdy, zaparkowałem pojazd na rejestracjach SCI, na znanym mi zakazie, na Emilii Plater :) i poszedłem do sklepu Kooperatywy Dobrze na Wilczą. Po chleb z samopszy.. Kiedy witałem się tam z Ka Bodhi, pod Pałacem Kultury Piotr S. oblewał się benzyną..

Wieczorem dotarłem do kolegi Daniela na umówiony nocleg. Od razu zapytał, czy słyszałem o gościu, który się spalił… że krążą informacje na fejsie i a poza tym niewiele wiadomo, bo media milczą nawet te niereżimowe.
 — Spalił się? Dzisiaj pod Pałacem?? – usłyszałem Diogenesa Kota, który wczoraj u Maćka wykrzyczał, że ma zamiar tego dokonać! Uderzająca synchroniczność! Również „Przyducha” Maćka w świetle tego samospalenia nabrała realnego odniesienia. Czujecie jak adekwatnie Wyrocznia odniosła się do rzeczywistości?

Następnego dnia rano, zanim zabrałem nieznaną mi jeszcze wtedy koleżankę Martę (z fejsowej grupy obrońców) i zanim razem ruszyliśmy z Warszawy do Puszczy, dowiedziałem się, że wieczorem została spacyfikowana blokada okupująca od dwóch tygodni Wilczą Trybę.. Zastanawialiśmy się po drodze, jakie nastroje zastaniemy na miejscu? Po kilku godzinach jazdy „z odsieczą”, kiedy dotarliśmy do kwatery głównej obozu w szkole w Teremiskach, okazało się zaskakująco spokojnie. Ludzie schodzili się powoli z patroli z lasu i z komisariatu.. Przynosili z sobą różne energie, mniej lub bardziej wzburzone, niektóre mroczne i zasysające, ale też wybuchowe, po niedawnej przemocy, pozostało w ciałach dużo adrenaliny, nieprzespana noc, a ponadto w Warszawie..

— Ktoś się spalił?! – to pytanie padło we wspólnej sali co najmniej kilka razy, co rusz ktoś nowy pytał, ktoś kto wracał i nie wiedział; pojawiało się też skojarzenie wczorajszego rozbicia blokady: że było z tym samospaleniem związane, bo podobno on zrobił to też dla Puszczy.
 — Spalił się?? – znowu ktoś zdziwiony.
 — Tak. Chociaż w mediach panuje w tej sprawie dziwna zmowa milczenia. Na fejsie krążą wieści, jest udostępniany też list tego człowieka. Chcecie posłuchać? – znalazłem go szybko na profilu Ka i zacząłem głośno czytać obecnym..

Po pierwsze: Protestuję przeciwko ograniczaniu przez władzę wolności obywatelskich.

Po drugie: Protestuję przeciwko łamaniu przez rządzących zasad demokracji, w szczególności przeciwko zniszczeniu (w praktyce) Trybunału Konstytucyjnego i niszczeniu systemu niezależnych sądów.

Po trzecie: Protestuję przeciwko łamaniu przez władzę prawa, w szczególności Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej. Protestuję przeciwko temu, aby ci, którzy są za to odpowiedzialni (m.in. Prezydent), podejmowali jakiekolwiek działania w kierunku zmian w obecnej konstytucji – najpierw niech przestrzegają tej, która obecnie obowiązuje.

Po czwarte: Protestuję przeciwko takiemu sprawowaniu władzy, że osoby na najwyższych stanowiskach w państwie realizują polecenia wydawane przez bliżej nieokreślone centrum decyzyjne związane z Prezesem PiS, nieponoszące za swoje decyzje odpowiedzialności. Protestuję przeciwko takiej pracy w Sejmie, kiedy ustawy tworzone są w pośpiechu, bez dyskusji i odpowiednich konsultacji, często po nocach, a potem muszą być prawie od razu poprawiane.

Po piąte: Protestuję przeciwko marginalizowaniu roli Polski na arenie międzynarodowej i ośmieszaniu naszego kraju.

Po szóste: Protestuję przeciwko niszczeniu przyrody, szczególnie przez tych, którzy mają ją chronić (wycinka Puszczy Białowieskiej i innych obszarów cennych przyrodniczo, forowanie lobby łowieckiego, promowanie energetyki opartej na węglu).

Po siódme…

Czytało mi się dobrze. Pewnym głosem, bez zająknięcia i przejęzyczeń. Jakbym sam to napisał.
Diogenes Kot.