Dieta pitagorejska 1)↓ oficjalnie zmieniła nazwę na wegetarianizm w 1847 roku, podczas spotkania w Northwood Villa, Ramsgate, w Anglii, w hydropatycznym sanatorium prowadzonym przez Williama Horsella, w którym narodziło się Stowarzyszenie Wegetarian (Vegetarian Society). Była to odpowiedź Horsela, wydawcy magazynu zatytułowanego The Truth Tester (Miernik Prawdy), na list od wegetariańskiego czytelnika sugerującego, że takie stowarzyszenie powinno zostać powołane.
Termin „wegetariański” był znany i pojawiał się latach czterdziestych dziewiętnastego wieku, lecz nabrał oficjalnej wagi wraz z narodzinami stowarzyszenia. Później, przyszły prezydent stowarzyszenia, profesor Mayor mówił, że nazwa wywodzi się z łacińskiego vegetus, znaczy „żywy i pełen wigoru”. To etymologiczne wyjaśnienie nie wydawało się wystarczająco przekonujące, bo od samego początku wegetarianin zdawał się określać kogoś pasywnego i spokojnego, z powodu takich postaci jak Tołstoj i Shaw, którzy odcisnęli swój wyraźny charakter na publicznej percepcji zjawiska i rozumieniu terminu.
Colin Spencer Vegetarianism: A History
| 1. | ↑ | Nazwa [dieta pitagorejska] określająca sposób bezmięsnego odżywiania była używana w obrębie morza Śródziemnego i w Europie aż do połowy XIX wieku; używano jej w chrześcijańskiej średniowiecznej Europie, wtedy była zazwyczaj synonimem nadużycia, występku i herezji. Później dla odmiany poeta Shelley określał nią idealny sposób życia. Dieta pitagorejska znaczyła zasadniczo unikanie mięsa zabijanych zwierząt, lecz brakowało w tym terminie precyzji. Oryginalnie dieta ta mogła być wegańska – co sugerują niektóre źródła na temat diety Pitagorasa – lecz historycznie wiadomo że dieta ta zawierała często nabiał i mogła również obejmować ryby. Historyczne zapisy co do składników niektórych diet i posiłków nie są dokładne – dają zaledwie ich blade wyobrażenie. |