«Zobaczywszy zaś w Tarencie byka jedzącego bób na mieszanym pastwisku [tj. porosłym wieloma gatunkami roślin], podszedł do pasterza i poradził mu, by powiedział zwierzęciu, aby powstrzymywało się od bobu, a gdy pasterz zadrwił z Pitagorasa, mówiąc, że nie zna byczego języka, sam zbliżył się do zwierzęcia i naszeptał mu do ucha; byk nie tylko natychmiast zostawił bób, lecz również w przyszłości nigdy bobu nie tykał. Tenże byk później w Tarencie obok świątyni Hery dożywał swojej starości…»

«…jak powiada Eudoksos w siódmej księdze “Opisu Ziemi”, Pitagoras odznaczał się taką czystością obyczajów i niechęcią do zabijania i zabijających, że nie tylko powstrzymywał się od spożywania istot żywych, lecz nie zbliżał się w ogóle do kucharzy i myśliwych…» Porfiriusz “Żywot Pitagorasa”.